Zorgen voor de wagen
Het regelmatig schrijven lukte de afgelopen tijd niet zo. De vaste lezers van mijn blog hebben het vast gemerkt. Het kwam er niet van en het was een beetje stil in mij. Na het vertrek van oudste zoon eind maart, nam het gewone leven weer zijn gang. Werken, eten, slapen. Het mantelzorgen voor mijn ouders, tijd doorbrengen met manlief, met mijn twee zoons in Nederland en bellen en appen met oudste op Bonaire. Het offline leven vroeg alle aandacht.
Intussen is oudste alweer ruim twee maanden daar en vinden we aardig onze weg in het wekelijkse contact. We bellen iedere week wel even en tussendoor sturen we appjes over en weer. Aan zijn kant van de wereld is het zes uur vroeger, dat is soms wat lastig in het een-op-een contact. Telefoon gesprekken moeten we een beetje plannen, zodat hij wakker is en ik niet net aan het eten of op weg naar bed ben. Maar dat doen we tot nu toe best aardig, vind ik.
Met de andere twee zoons heb ik deze twee maanden ook wat meer contact gehad, mede omdat het Moederdag was én ik was jarig in mei. Ik vind het altijd fijn om (een van) mijn kinderen even dichtbij me te hebben. Ze te zien, mijn liefde en trots te voelen als ik naar ze kijk. Dat voelt als genieten! Geweldig toch, hoe ze van ooit een klein baby’tje uit mij kwamen en nu tot weldenkende volwassenen zijn gegroeid. Ze maken hun eigen keuzes, leven hun eigen leven. Als moeder sta ik nu meer aan de zijlijn en geniet van hun verhalen.
Wat dat aangaat, gaat het dus goed, alles ‘kabbelt’ voort.
Met mij ging het wat minder, of tenminste, met mijn lijf. Inmiddels een week of vijf geleden kreeg ik pijn in mijn rechterbeen. In mijn knie om precies te zijn. Het begon met een pijnlijke plek in mijn knieholte, maar van lieverlee ging ik de knie ontzien en liep ik eigenlijk best wel mank. Ik twijfelde om naar de huisarts of fysiotherapeut te gaan. Tot ik afgelopen week mijn collega sprak. Ze zei, toen ik (weer) over mijn knieproblemen vertelde ‘Ja, je moet wel goed voor de wagen zorgen hoor!’ Toen ik niet begrijpend ‘Wagen?’ vroeg, verduidelijkte ze ‘Ja, de benenwagen!’ Aha! Ik moest lachen en tegelijk wist ik, dat ze gelijk had en ik actie moest nemen.
Dus maakte ik een afspraak bij de fysiotherapeut die nieuw in onze straat was komen wonen en aan huis een praktijk is begonnen. Na het consult van een half uur, liep ik met een ontzettend beurs gevoel bovenaan mijn kuit naar huis terug. Na onderzoek bleek er (gelukkig!) niks mis met mijn kniegewricht of kniebanden, het zat inderdaad in mijn knieholte. De aanhechting van de kuitspier was verkrampt en geïrriteerd. Hij heeft die behandeld met ‘fricties’ en een apparaat dat met electronische golven diep in de spier komt. Nu, twee dagen na de behandeling, voel ik echt al verbetering! Ik heb minder pijn en probeer daarom ook weer normaal te lopen met het zere been. Het gaat steeds beter.
Het maakte me ook weer bewust dat het belangrijk is om goed voor mezelf te blijven zorgen. Op mijn werk was het de afgelopen weken erg druk, mede door het vertrek van een collega en ik merk dat een tandje bij schakelen zijn weerslag heeft op mijn lichaam. Tja, de combinatie van ouder worden en ook, niet zo fit zijn. Ik beweeg ook weinig, dat helpt ook niet om bijvoorbeeld de benenwagen in gang te houden. En, ik denk ook, omdat ik eerder met overspannenheid te kampen heb gehad, is de rek er sneller uit bij me. Als een denkbeeldig elastiek dat te lang op spanning heeft gestaan. Het is een balans die er moet zijn en die was er nu blijkbaar niet. Het besef komt bij mij vaak achteraf. Maar beter laat dan niet, zeg ik dan maar.
Kortom, het zal jullie vast niet verbazen, ik heb weer goede voornemens gemaakt. Vanmorgen gelijk in de praktijk gebracht door wat verstevigende spieroefeningen te doen op mijn yogamat op zolder. En nu lig ik, terwijl ik dit schrijf, in een lekker warm bad. Goed voor de spieren en voor de ontspanning. En nu heb ik ook weer eens een blog geschreven, ik ben goed bezig, al zeg ik het zelf. 😉
Ik ga nog even genieten van het warme water en de knisperende bubbels in het bad. Tot een volgende keer weer!