Zomerdip

Mijn oudste zoon vroeg me een tijdje terug of ik nog geen last had van de “na de bruiloft dip”. Hij wist te vertellen dat het heel gebruikelijk is, als pasgetrouwd stel. Voor het huwelijk ben je volop bezig met het organiseren van de grote dag. Dan breekt de grote dag aan, met alles wat daarbij hoort, raak je in een blije roes. De huwelijksreis volgt en de wittebroodsweken daarna, die officieel zes weken duren, gaan ook weer voorbij. En dan… val je in het grote zwarte gat van “niks”.

Tenminste, zo ongeveer beschreef hij het aan me. Ik ging mijn eigen situatie na en herkende het niet. Zeker herkende ik wel de rust van na de grote dag en ineens even niks groots te hebben om te plannen of organiseren. Maar een zwart gat? Nee, dat niet.

Maar dan… afgelopen weekend bekroop me het gevoel toch wel. Ik voel me op het moment niet helemaal zo “bright & happy” als ik zou willen. Dat het de “na de bruiloft dip” is, dat geloof ik niet. Maar er is wel “iets”, de kunst is om te achterhalen waar het dan wel door komt.

Wat ik merk is dat op mijn werk de vakantieperiode is aangebroken en dat brengt verschillende feiten met zich mee. Ten eerste gaan de collega’s in het team één voor één op vakantie. Het wordt een stuk stiller op kantoor. Ik ben natuurlijk in mei al drie weken vrij geweest, deze zomer heb ik geen weken vrij meer gepland, dus gevolg is dat ik iedereen zie gaan en weer terug komen. Ik kijk verlangend uit het raam. Buiten schijnt de zon en ik zit binnen… Niet leuk.

De vakantieperiode brengt ook met zich mee dat het qua werk een stuk rustiger wordt. En dat ik dus al een paar keer heb gehad dat ik even niks nieuws meer had om te doen. Als nieuwe collega in het team ben ik deels nog wel afhankelijk wat anderen op mijn bordje leggen om te doen, zelf kan ik dat nog niet zo verzinnen omdat ik ook nog niet van alle werkprocessen afweet. En dat niks te doen hebben, dat vind ik niet fijn. Ik ben het liefst lekker aan het werk, druk met van alles te regelen en organiseren. Als dat er niet is, dat vraagt energie. Als de dagen voorbij gaan, zonder dat ik echt het gevoel heb nuttig te zijn geweest. Ik vind dat vermoeiend en niet leuk.

En als ik dan ook nog ’s nachts niet lekker doorslaap, is het helemaal klaar. Ik heb op het moment van die dromen, ik noem het maar “drukke” dromen. Van die dromen dat je de hele tijd bezig bent, met van alles te doen. Ik kan ze ’s ochtends niet na vertellen, maar ik weet wel dat ik me niet echt uitgerust voel.

Het laatste punt, waarvan ik weet dat het invloed heeft op mijn gemoedstoestand, is dit: jongste zoon is samen met zijn vader naar Frankrijk vertrokken. Voor de eerste keer is de nieuwe vriendin van mijn ex mee op vakantie. En hoewel we de scheiding en alles wat daarbij hoort goed hebben afgerond en ik dat alles toch echt achter me heb gelaten, ben ik er wel (een heel klein beetje) mee bezig. Ik ben ook maar een mens tenslotte.

Ze zijn op de camping waar we samen jaren hebben gestaan. Het heerlijke plekje in de Cevennen. Het plekje waar ik nu niet meer kom. Dat is mijn eigen keuze, ik ga daar niet meer naartoe. Maar ik kan in mijn herinnering de kampeerplek, de camping, de omgeving, alles daar, nog haarscherp terughalen. En dat het me raakt, komt ook omdat de laatste keer dat ik er was, de scheiding voor het eerst werd besproken. En hoe verdrietig we daar samen waren, dat weet ik nog als de dag van gisteren. Dat stukje oud zeer, dat komt deze dagen ook naar boven en kan mijn gevoel van “zomer blues” dat ik nu heb, ook versterken.

Hoe ik ermee omga? Het er gewoon maar laten zijn. Ik noem dit wat ik nu ervaar de “zomerdip”. Net als het is gekomen, zal het uiteindelijk ook wel weer gaan. Op mijn werk heb ik al aangegeven dat ik er echt nog wel wat bij kan hebben qua werk. De vakantieperiode gaat vanzelf voorbij en als iedereen dan weer op het werk terug is, wacht ons in oktober nog een fijne tien dagen naar een Grieks eiland. Dat is alvast een heerlijk vooruitzicht.

En voor de rest? Ik ga buiten werktijd maar zoveel als mogelijk genieten van het mooie weer. Lekker in de tuin zitten, in onze relaxstoelen. Lekker lezen of handwerken (ik wil me de kunst van granny squares haken eigen maken). En ik heb een mooi project om me mee bezig te houden deze zomer: de fotoboeken maken van het huwelijk en van de huwelijksreis. Dus: lekker bezig blijven en leuke dingen doen.

Gewoon in het moment zijn en genieten van wat er is, er is genoeg om blij van te worden. Het komt vanzelf allemaal goed, dat komt het namelijk altijd, daar vertrouw ik op.