Vallende blaadjes
Ik weet niet wat het is, maar ik heb het hele weekend al een beetje een rare stemming. Ik voel me een beetje lamlendig, heb eigenlijk geen zin om iets te doen. Ik doe wel dingen, zoals gisteren tóch op de fiets gestapt om boodschappen te doen (ik voelde me daarna inderdaad wel iets beter). En vandaag is het voor mij ‘wasdag’ dus houd ik de wasmachine en droger aan de gang. Maar mijn stemming wordt er niet veel beter op.
‘Wat zal ik eens doen?’ De lange zondag strekt zich voor me uit. Nou ja, lang…? Het was al tien uur voor we uit bed gingen. Dan ontbijt, mijn hondje uitlaten en het was alweer twaalf uur. De eerste was aangezet en naar zolder om een haakwerkje waar ik mee bezig was, verder af te maken. Het is een regenboog bijtje. Gewoon fantasie, want een regenboog bij… ik heb er nog nooit één gezien.
Bij het haken draaide ik muziek, melancholische muziek, ballads van Elton John. Nadat we afgelopen week de film ‘Rocketman’ op Netflix keken, wilde ik zijn muziek graag weer horen. En dan liefst de ballades omdat die zo mooi ‘raken’.
Het regenboog bijtje heb ik afgemaakt, ik vind ‘m leuk. Maar de echte bumble bee, die ik hiervoor haakte vind ik wel leuker. Nou ja, het was een fijn tijdverdrijf. Nu op zoek naar een nieuw haakpatroon van een leuke amigurumi, zo heten de kleine haakwerkjes die ik maak.
Maar terug naar de ‘bleh’ stemming van vandaag, want waar komt dat nou vandaan? Gedachten aan vervlogen tijden, vakanties met de kinderen kwamen bij me voorbij tijdens het haken. Waarschijnlijk speelden we een van die liedjes onderweg naar onze bestemming? Of kom je door het creatief bezig zijn in een andere hoek van je hersenen, waar dit soort herinneringen zijn opgeslagen? Zeg het maar.
Ik dacht aan het maken van een fotoalbum van mijn herinneringen van (een deel van) mijn leven. Geïnspireerd door het album wat mijn vader maakte en mij afgelopen week liet zien. Hoe mooi zou het zijn om alle (of een groot deel ervan, ik heb echt duizenden foto’s) herinneringen die er zijn op fotopapier en later digitaal, vast te leggen in een boek? Voorlopig is het een idee, een zaadje, het uitvoeren kost uiteraard meer tijd. Al is het alleen maar om alle foto’s die ik heb bewaard te inventariseren en te categoriseren. Maar het idee vind ik wel goed. Dus die hou ik erin.
De eerste was zit inmiddels in de droger en nummer twee zit nu in de wasmachine. De derde bewaar ik voor morgen op mijn thuiswerkdag. Dat kan ik dan mooi combineren met het verschonen van ons bed.
Ik heb het bad vol laten lopen, want van het voorgenomen in de tuin zitten, komt vandaag waarschijnlijk niks meer. De zon die ons was beloofd, heeft zich nog niet laten zien. Héél misschien komt er nog wat mooi weer, maar langzaam maar zeker gaan we toch echt richting de herfst. Mét alles wat erbij hoort, wind, regen, vallende blaadjes…
Misschien is het dat dan wel, de vallende blaadjes, wat me wat melancholisch stemt vandaag. De lente en de zomer zijn zo helemaal mijn seizoenen… met veel daglicht, zon, lange dagen, heerlijk om de hond uit te laten om half elf ‘s avonds en de zon is net pas onder! En alle bloemen in de tuin die zo uitbundig bloeien, de bijtjes die zo druk zijn in de tuin. De weekenden lekker buiten zitten, een boek lezen, niks ‘hoeven’ een beetje vakantiegevoel hebben in het weekend.
De herfst komt eraan. Ik weet ook, dat ik het verkleuren van de blaadjes aan de bomen een mooi gezicht vind. En ook dat het niet iedere dag regent of waait. De herfst heeft ook mooie zonnige dagen. Misschien zelfs zo mooi, dat we nog even buiten kunnen zitten, een vestje aan als het wat frisser is. Daar is niks mis mee. En daar ga ik ook vast van genieten.
Ik hou het op de vallende blaadjes in combinatie met hormonen (als vrouw kun je die altijd wel de schuld geven) en richt me maar weer op het hier en nu. Morgen is er nog niet en gisteren is geweest.
Mijn bad staat klaar, daar ga ik nu eerst een uurtje in liggen. Lekker, niks hoeven, ogen dicht en wegdommelen.
Morgen is er weer een nieuwe dag en hoe die zal zijn? Dat zie ik dan morgen weer.