Op ontdekkingsreis

Over vier nachtjes is het zover: voor de eerste keer samen met mijn lief op vakantie. Voor de eerste keer tien dagen, tien nachten samen. Ik verheug me erop en vind het ook een beetje spannend, al zegt iets in mij ook dat ik me geen zorgen hoef te maken. Alles komt immers altijd goed?

Deze vakantie is voor mij, behalve een heerlijke tijd samen met mijn lief, ook de eerste ‘echte’ vakantie sinds de zomer van 2017. In die vakantie viel toen voor het eerst het woord ‘scheiden’. Het was een roerige periode, de definitieve beslissing viel drie maanden later, in oktober. Uit elkaar. Ik wilde niet meer verder.

De keuze maken vond ik zwaar, ik heb lang op de splitsing gestaan, wel scheiden, niet scheiden, maar het gevoel van rust dat ik heb ervaren nu ik op mezelf woon, zegt mij dat het voor mij de juiste keuze is geweest. Ik las deze week een bericht van een vrouw die ik volg op twitter ‘niet meer hoeven proberen, geen strijd meer’ en dat is precies hoe ik het ook voel.

Al is er bij tijden ook verdriet, omdat ik graag had gezien dat we in harmonie samen oud zouden zijn geworden. Het is iets wat ik voor mijzelf zoals dat heet ‘een plekje moet geven’. En ik prijs me gelukkig dat we geen vechtscheiding hebben, dat ieder voor zich een leven probeert op te bouwen en dat we in goed overleg de zaken rondom onze kinderen kunnen regelen.

En nu dan tien dagen weg samen met mijn lief, een heel andere man om te beginnen. En ik voel me natuurlijk ook anders nu in deze prille relatie, dan dat ik mij voelde na bijna dertig jaar in mijn huwelijk. Het is, bedacht ik me van de week, jezelf opnieuw uitvinden. Hoe reageer ik op hem, hoe reageert hij op mij. Nu kennen we elkaar alweer drie jaar, dus ongetwijfeld gaat dat allemaal wel goed komen.

Samen op vakantie, zonnen, zwemmen, heerlijk niksen, daar zijn wij beiden heel goed in en natuurlijk: heel veel genieten van en met elkaar!