Loslaten

Een paar maanden terug had ik oudste kind aan de telefoon, ‘Mam, je gaat dit niet leuk vinden, maar ik ga emigreren.’ Het leek toen iets wat nog heel ver van mijn bed was en ik schrok er niet echt van. De maanden verstreken en gaandeweg werden de plannen vorm gegeven. Een huis regelen daar ver weg, een baan, onbetaald verlof voor een jaar… Er volgden ‘afscheidsuitjes’, sushi eten met zijn viertjes, mijn drie zoons en ik. Met zijn tweeën lunchen en praten. Over zijn plannen vooral en dat ik hem ga missen.

Natuurlijk gun ik het hem om dit avontuur aan te gaan en ik hoop echt van harte dat hij daar gelukkig is. Maar het is wel 7.775 kilometer van mij vandaan en wat zal ik zeggen, het voelt gewoon zover weg.

De afgelopen weken heb ik een beetje kunnen wennen aan het idee en heb ik ook geprobeerd om me zoveel mogelijk in zijn schoenen te verplaatsen. In te leven in zijn gevoel en mee te leven met alles. Er moest een hoop geregeld worden voor zijn oversteek naar de andere kant van de wereld. Het was een beetje dubbel, het niet leuk vinden, maar er niks aan kunnen doen, want hij gaat het toch doen en daarnaast ook meeleven met alle stappen die hij ondernam. Ik heb mijn gevoel maar een beetje weg gestopt, me meer gericht op hem. Op zijn avontuur.

Morgenochtend ga ik hem ophalen bij zijn huis, ik breng hem naar Schiphol. Nog even samen, met zijn tweeën in mijn auto. Op Schiphol zijn er dan ook anderen om hem uit te zwaaien en een goede reis toe te wensen. En dan gaat hij door de poortjes naar de douane en gaat zijn grote avontuur echt beginnen.

Het is loslaten met de hoofdletter L. Loslaten. Het begint al bij de geboorte van je kindje, de navelstreng die wordt doorgeknipt, los van zijn moeder. Dat baby’tje van toen is inmiddels een man van bijna 32 jaar. Voor mijn moederhart maakt het niets uit, hij blijft mijn kind en in mijn hart blijft hij altijd dichtbij mij.

Gelukkig is er internet en kunnen we contact houden via facetime bijvoorbeeld. We gaan er vast onze weg in vinden, daar vertrouw ik op. Ik wens hem een mooi leven daar op het mooie Bonaire. En ik maak alvast plannen om hem te bezoeken, hopelijk nog dit jaar, ergens in november.