Koken en schrijven 

Zaterdagmiddag, manlief is naar de korfbal, hij moest een wedstrijd fluiten vanmiddag. Ik heb het rijk alleen in huis. Op tv kijk ik het laatste stukje van de film ‘Shaun het schaap’. Het is simpele televisie, maar ik merk dat ik het erg leuk vind. Met hier en daar een gniffel om de capriolen van de kudde schapen. Op schoot ligt mijn haakwerkje, ik ben bezig om genoeg granny squares te haken om een tas mee te bekleden. Duurt even, ik heb er iets van 57 nodig. Maar ik doe het lekker op mijn gemak, tenslotte is het een hobby en geen betaald werk. 

Als de film is afgelopen ga ik dan toch maar de wasmachine vullen met de eerste was van de drie die ik moet wassen dit weekend. Ik had net iets teveel donkere was voor één machine, dat is jammer. Maar, ik hoef er niks aan te doen dan aanzetten en ophangen, daarna kan de volgende er weer in. Gemak dient de mens. 

Ik trek mijn schoenen en jas aan, pak de boodschappentas en mijn sleutels. Met de auto rijd ik naar het winkelcentrum om boodschappen te halen voor de twee maaltijden die ik vanmiddag wil gaan maken. deels om gelijk vanavond te eten én deels om in te vriezen voor een ‘makkelijke dag’. 

Met mijn winkelwagen loop ik even later door de supermarkt. Op mijn telefoon heb ik mijn lijstje met benodigdheden. Ik ben van plan om bolognesesaus te maken, daar heb ik al een tijdje een vast recept voor, dat wordt gewaardeerd door manlief en anderen die er al van hebben mogen eten. Het tweede gerecht heb ik net bedacht, dat wordt Boeuf bourguignonne, een lekkere stoofpot (daar doe ik mijn lief vast plezier mee, die is gek op ‘draadjesvlees‘). Ik heb Chat GPT gevraagd om een goed recept, het boodschappenlijstje staat op mijn telefoon. Ik zoek alle ingrediënten in de schappen en leg ze in het wagentje. 

Bij de zuivel hoor ik ‘Hoi!’ Ik kijk om en herken een vriendin, ze oogt blij. Ik vraag naar haar nieuwe baan, waarover ik pas las op social media. Ze vertelt vol enthousiasme, het is aanstekelijk, mijn goede bui wordt zo mogelijk nog beter. Achter me hoor ik nog een begroeting, het is de collega die ook bij mij in het dorp woont. Af en toe lopen we elkaar tegen het lijf, best grappig om haar buiten het werk te zien. Na het gesprek met de vriendin loop ik door naar mijn collega, om haar naar haar weekje vakantie te vragen. Dan gaan we ieder ons weegs, volgende week zien we elkaar weer op kantoor. 

Weer thuisgekomen ga ik aan de slag: wortels in stukken snijden en met grof gesneden ui in de hakker van de staafmixer. Wat een geweldige uitvinding is dat toch, alles wordt lekker klein en het is zó klaar. Straks in de saus zie je er niks meer van en het smaakt wel lekker! Al kokkerellend komt het idee voor deze blog opzetten. Fijn, mijn laatste blog is alweer een maand of vier geleden.

Want ja, met alles wat er speelde, was het druk met mantelzorg en werk, de overleefstand gluurt dan om de hoek. Ik heb gemerkt dat het killing is voor mijn creatieve brein, geen tijd voor inspiratie of om even te zitten om te schrijven. 

Maar ik mis het wel en ook de rust en tijd om iets creatiefs te doen. Haken doe ik wel, maar dat is meer ter ontspanning dan creatief bezig zijn. Ik vind het heerlijk om boven op mijn zolderkamertje te zitten en bezig te zijn met mijn hobby’s. Zo ben ik me, zoals ik laatst al schreef, aan het verdiepen in AI. Ik kom er nog niet veel verder mee, maar de wil is er wel. Een fotoboek maken vind ik ook leuk, maar ja, ook dit is een hobby die veel tijd vraagt. Dus… het programma wacht geduldig tot ik ervoor ga zitten. En schrijven dus ook, voor een goed geschreven blog moet ik toch echt even gaan zitten. 

Ik heb dan ook besloten om per januari een halve dag minder te gaan werken. Zo heb ik én tijd voor mijn ouders én tijd om leuke dingen doen, een hobby als hierboven beschreven of iets anders zoals afspreken met mijn kinderen of vriendinnen. Ik zeg maar: weer eens lekker achter de naaimachine en iets maken! Er liggen al sinds april meerdere mooie stoffen op me te wachten die ik toen op een stoffenmarkt heb gekocht. Het is inmiddels november. 😳

De kookwekker gaat, de pasta is klaar. Tijd om deze af te gieten en lekker te gaan genieten van de versgemaakte bolognesesaus. En na het eten, dan ga ik de keuken weer in om de Boeuf Bourguignonne op te zetten. Had ik al gezegd dat ik het plezier in het koken langzaam weer terug aan het vinden ben? Nou dat dus. 

Tot snel weer! (Hoop ik 😉)