Aftellen
De zomer is voor mijn gevoel over het hoogtepunt heen. De zinnia’s in de tuin staan volop in bloei, sommigen gaan al over in de herfsttooi. ik vind het altijd een mooi gezicht, de verschillende fases van de zinniabloemen, van mooi knopje, naar bloem in volle glorie, dan verkleuren en weer doorschieten en verkleuren naar herfsttinten. Maar we hebben ook nog nieuwe knoppen, waarschijnlijk kunnen we tot ver in oktober (als het weer goed blijft) genieten van de zinnia’s in de tuin.
Maar ik begon dus met te zeggen dat de zomer over het hoogtepunt heen is. Tenslotte zitten we al in de tweede helft van augustus. Af en toe kan ik me zo verbazen hoe snel de tijd voorbij lijkt te gaan! Ik weet nog het gevoel in mei en juni, alles wat in de natuur ontluikt en het sappige groen om me heen… jammer genoeg was het deze maanden niet overmatig mooi zomers weer, de dagen dat we in de tuin buiten konden zitten waren schaars. Maar juli en augustus maakte veel goed, met heel veel dagen buiten in de tuin. Aan het eind van de werkdag in de tuin samen eten, met een boek of haakwerkje in de schaduw van de zonnebloemen geniet van de rust in de straat, want dat hoorde er ook bij: dat de halve straat op vakantie was. Lekker hoor, ik kan daar zeer van genieten, die stilte in de straat.
En ja, iedereen op vakantie zien gaan, mijn zussen, jongste zoon met zijn vader mee naar Frankrijk, collega’s op kantoor die gaan en weer terug komen. En buren die je de caravan of aanhanger ziet inpakken en ineens weg zijn… en inmiddels ook alweer terug.
Vorig jaar had ik me voorgenomen om de vakantie dit jaar goed te spreiden, dus zelf ook voor en dan na de zomervakantie vrij te zijn en weg te gaan. Dat plan stelde ik bij, toen oudste zoon aankondigde naar Bonaire te emigreren. Want ja, hem bezoeken in het najaar, dát leek me toch ook fijn. Dus spaarde ik mijn vrije dagen en werd de vakantie vóór de zomer geschrapt en werkte ik door. Intussen heb ik de tickets voor die reis geboekt en kijk ik uit naar twéé vakanties dit najaar: in september naar Samos samen met mijn lief en eind november vlieg ik naar Bonaire. Ik reis dan in mijn eentje, ik vind het stoer van mezelf, maar ook best spannend, zo’n lange reis alleen te maken met het vliegtuig.
De afgelopen weken waren pittig voor me, mijn naaste collega die na haar vakantie niet terug aan het werk ging, maar ziek thuis bleef. Wanneer ze terugkeert, we weten het nog niet. Ik kreeg haar werk erbij op mijn bordje, na zes weken een tandje bijschakelen merk ik dat ik moe ben en dat mijn veerkracht afneemt.
Tijd dus, om daar komende week iets mee te gaan doen. Ik ga kijken waar ik zaken aan andere collega’s kan overdragen en daarnaast (nog) beter voor mezelf zorgen. Voor mij is het belangrijk om richting mijn vakantie in september ook wat af te bouwen om toch vooral relaxt op vakantie te kunnen gaan.
Nog een kleine vier weken, dan is het zover. Ik ben blij dat ik kan gaan aftellen, ik heb er enorm veel zin in, dát is zeker!