Mantelzorgen

Vandaag was het mantelzorgdag voor mij.

Nu is de invulling van de mantelzorg iets aangepast, nu mijn moeder haar been heeft gebroken en mijn ouders tijdelijk samen in een zorgcentrum verblijven. De dagelijkse zorg ligt bij het zorgcentrum, wel heb ik op het moment de taak om de was te doen voor mijn ouders. Wassen, vouwen en strijken, dat laatste doe ik voor mijzelf dus bijna niet meer. Alles gaat ongestreken, maar wel netjes gevouwen de kast in.

Deze woensdagochtend begon ik eerst thuis met wat huishoudelijke taken: de wc een sopje en de benedenverdieping stofzuigen. Dan douchen en mezelf aankleden. Na een kop koffie op de bank, liet ik Daisy, mijn hondje, nog even uit en ging ik op weg.

Eerst reed ik naar het huis van mijn ouders. Plantjes water, de post in de tas mee. Daarna een boodschap bij de grote supermarkt in de buurt. Mooi is dat, het is zo’n lekker grote supermarkt, buiten het centrum, op een bedrijventerrein. Ik krijg er altijd een beetje vakantiegevoel van, net of ik in Frankrijk bij een grote Intermarché de boodschappen doe. Bij de naastgelegen Aldi kocht ik een pecan notenbroodje, deze kocht ik in Frankrijk ook vaak. In het zonnetje, naast mijn auto peuzelde ik hem, bij wijze van lunch, op. Ik waande me nu helemaal in Frankrijk!

Daarna reed ik door naar het zorgcentrum, een rit van 20 minuten. Ik liep de kamer van mijn moeder binnen. Ze zat in haar rolstoel, met haar rug naar de deur, op haar schoot lag de e-reader, het scherm op stand-by. Ik boog me over haar heen en zag dat haar ogen dicht waren, mamadeed een dutje. Zachtje schudde ik aan haar schouder en ze werd wakker. Ik knuffelde mijn moeder en merkte dat ze er zichtbaar van genoot, de liefde en de aanraking. Dat was fijn om te merken, ik ben een knuffelkont, dus het deed mij ook goed.

Ik legde de schone kleding in de kast en liep daarna naar de overkant van de gang, naar de kamer van mijn vader. Hij zat in zijn stoel, wakker. Na ook mijn vader te hebben geknuffeld, legde ik ook bij hem de schone kleding in de kast. In de boodschappentas verzamelde ik weer de vuile was, om mee te nemen.

We gingen samen naar de kamer van mijn moeder, ik haalde koffie verderop in de gang en zo zaten we even later met zijn drietjes aan de koffie. We kletsten wat over hoe het ging, over wat praktische zaken en toen pakte ik de spulletjes erbij om de nagels van mijn moeder te verzorgen. Korter knippen, vijlen en een nieuwe nagellak aanbrengen. Een mini-manicure, mijn moeder houdt van verzorgde handen (ik ook trouwens, dat heb ik vast van haar ;-)) het is mooi dat ik dat voor haar kan doen. Mijn vader wilde ook zijn nagels geknipt, daar heb ik hem ook gelijk mee geholpen.

Daarna zat mijn bezoekje er alweer op. Gelukkig ging het goed met mijn ouders vandaag, ik merkte dat ik met een goed gevoel even later weer huiswaarts reed. Ik had manlief een berichtje gestuurd dat ik boodschappen had gedaan voor het eten, maar hij had andere plannen: hij stuurde een berichtje dat we na zijn eerste hele dag op kantoor echt hóógnodig uit eten moesten!

Dat zijn van die dingen, dat hoef je tegen mij maar één keer te zeggen. De boodschappen liggen netjes in de koelkast voor morgen.

En zo zaten wij nog wat later in de avondzon op een terrasje aan het water. We wonen in een waterrijk gebied, dat vergeet ik nog wel eens. Maar je kunt er dus prachtig wandelen, fietsen, varen en er zijn ook eetgelegenheden die aan het water liggen, zoals dit bijzondere plekje. Ik ging zo zitten, dat ik naar het water keek, met op de achtergrond het bungalowpark waar ik de afgelopen jaren twee keer een midweek met mijn ouders verbleef. Mooie herinneringen, die ik altijd in mijn hart zal koesteren.

Het kabbelende water, eendjes die langs zwommen, de avondzon, het fijne gezelschap, een wijntje en een biertje, lekker ongedwongen eten met zijn twee… het was het recept voor een heerlijke zomeravond.

Al met al kijk ik terug op een fijne woensdag. Mantelzorg- en samen uit eten dag.

Het is niet voor niets dat men zegt: “Geniet van de kleine dingen in het leven, want op een dag kijk je terug en besef je dat het de grote dingen waren.” En zo is het.