Adempauze

Het is al een tijdje stil op mijn blog. Alweer, eigenlijk. Het afgelopen halfjaar is uitdagend geweest voor mij. Met een bijna-burn-out waar ik doorheen ging, merkte ik dat mijn ‘schrijf-stem’ stil was. De woorden die gewoonlijk vanzelf komen, bleven weg. Geen inspiratie om te schrijven. Alle aandacht was nodig voor mijn herstel en genezing. 

Een paar weken geleden merkte ik dat mijn gemoed weer lichter aanvoelde, mijn veerkracht terug leek te zijn en ik met meer plezier de dagen door kwam. Pffff, gelukkig, ik voelde me weer meer mezelf. 

Hoe dat nou komt? Wat heb ik gedaan om eruit te komen? In mijn optiek heeft mijn haakhobby zeker invloed gehad. Door in de vrije uurtjes te haken, steken te tellen en in mijn handen iets moois te zien ontstaan, was ik geconcentreerd en toch ook ontspannen. Ik voelde me blij worden van de projectjes die mijn handen maakten. In de hele maand januari deed ik quasi mee aan ‘dry-january’ behalve tijdens de etentjes bij ons lievelingsrestaurant Nostos, dronk ik geen alcohol. Sociale evenementen ging ik zoveel mogelijk uit de weg. Als manlief naar zijn sportvereniging ging., kroop ik thuis in mijn hoekje op de bank. Een leeslichtje op mijn handen, haken en lekker een serie kijken. Ik vermaakte me prima! 

Op mijn werk waren de eerste maanden van het jaar iets rustiger, het was fijn daar iets van een adempauze te hebben. Intussen is het bijna april en stromen de opdrachten weer binnen, met een nieuwe collega naast me, heb ik er vertrouwen in dat ik/we dat aankunnen. 

Wat ook zeker hielp in het positieve gevoel, is de gedachte dat de datum dat oudste zoon terug zou komen naar Nederland, steeds dichterbij kwam. Afgelopen donderdag was het zover en ging ik hem ophalen op Schiphol. Wat was ik blij toen hij door de deuropening liep en ik hem weer zag! Heerlijk om hem weer te kunnen knuffelen en hem met me mee naar huis te kunnen nemen. Want tot hij weer in zijn huisje kon, bleef hij drie nachtjes bij mij slapen. 

We hebben een surprise ‘welkom terug’ georganiseerd, waarbij ons hele gezin weer even bij elkaar was, we zijn samen naar opa en oma gereden zodat zij hem en hij hun weer kon zien. We hebben de lang gemiste winkels bezocht (Action en Ikea 🤣) en vanmorgen vroeg vertrok hij mét zijn kat op weg naar zijn huisje in Amsterdam.

Het is fijn te weten dat hij weer veilig terug is. Dat hij weer in deze tijdzone is, als ik hem eens wil bellen of wil afspreken. Het geeft mijn moederhart rust, dat is fijn. 

Nou, al met al is er toch weer een blog ontstaan. Hopelijk volgt er snel een nieuwe, voor nu is het goed zo.